poniedziałek, 17 października 2011

Cud , ach jaki cud ... niepamięci

Gdy wszystko idzie źle
I nie masz dokąd pójść
Przyjaciół tłum rozproszył się
Wydaje ci się, że
Tak pozostanie już
Lecz okazuje się, że nie — bo oto:

Budzi się z nocy nowy dzień
Nieskalanie czyste niebo
Co było wczoraj odeszło w cień
Niepamięci, niech się święci
Cud niepamięci
Cud niepamięci
Cud...


Clocharde i wielki tuz
Odważny i ten, co się boi
Wszyscy równi wobec czasu i płomienia
Na moim podwórku blues
Na zegarze wieczór
Nie, nie, nie czekaj tylko żyj, bo

To tylko chwila, może dwie
Na nic lamenty, utyskiwanie
Co było wczoraj odeszło w cień
Niepamięci. Niech się święci
Cud...





Dla Wszystkich tych co ze mną  i dla mnie  Dziękuję że jesteście . Dl.a tych co czekają taka dewiza Wszyscy równi wobec czasu i płomienia .

2 komentarze:

  1. I jeszcze można dodać:
    po śmiechu przyjdzie płacz.
    To ku pamięci dla tych co śmieją się głupio itp.

    Będzie dobrze.

    OdpowiedzUsuń
  2. Mądre słowa , też mi takich ostatnio trzeba !!!!

    OdpowiedzUsuń

Witam , wszystkie komentarze są moderowane , Twój komentarz pojawi się zaraz po tym jak go odczytam. Pozdrawiam Bernadetta .